Niezdolność do pracy

Zinkevych/bigstockphoto.com

Niezdolność do pracy oznacza, że dana osoba całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu utraty sprawności organizmu. Niezdolność całkowita oznacza, że osoba nie jest w stanie wykonywać jakiejkolwiek pracy. Niezdolność częściowa to utrata zdolności do pracy w znacznym stopniu.

Niezdolność do pracy może być trwała, gdy nie ma szans na odzyskanie sprawności umożliwiającej pracę. Może też być okresowa, gdy są rokowania odzyskania zdolności do pracy (wskutek leczenia czy rehabilitacji).

Przy orzekaniu niezdolności do pracy rozpatruje się kilka czynników. Bierze się pod uwagę stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość jej przywrócenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej, a także możliwość i celowość przekwalifikowania.
Aby uzyskać orzeczenie o niezdolności do pracy i rentę z tego tytułu, należy wystąpić do ZUS. Następnie lekarz orzecznik przeprowadza badanie, na podstawie którego określa niezdolność do pracy. Na podstawie jego orzeczenia ZUS wydaje decyzję o uprawnieniach do renty. Istnieje też możliwość, że lekarz orzecznik wyda orzeczenie o celowości przekwalifikowania się. Wówczas przyznawana jest renta szkoleniowa (na 6 miesięcy z możliwością przedłużenia maksymalnie do 36 miesięcy).

Gdy uzyskamy orzeczenie o niezdolności do pracy, możemy wystąpić o orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Takie orzeczenie uprawnia do ulg i przywilejów, m.in. ulgowych biletów w komunikacji zbiorowej, rabatów na niektóre usługi, oraz karty parkingowej uprawniającej do parkowania na tzw. kopertach znajdujących się blisko wejść do budynków.