Ustawa repatriacyjna

Celem ustawy o repatriacji jest pomoc w powrocie do Polski osobom przebywającym obecnie na terenach azjatyckich byłego Związku Radzieckiego. Wprowadzeniu jej w życie patronuje i aktywnie wspiera pełnomocnik rządu do spraw dialogu międzynarodowego Anna Maria Anders.

Nowe przepisy mają objąć około 10 tysięcy osób, w pierwszej kolejności prawo do powrotu do kraju zyskają osoby represjonowane oraz ich potomkowie. Ustawa obejmie także małżonków i dzieci tych osób.

Repatriacja będzie mogła przybrać jedną z dwóch form. Pierwsza jest kontynuacją dotychczas istniejących zasad, polegających na zapraszaniu przez samorząd osób przesiedlonych. Druga natomiast będzie opierać się na pomocy organizowanej przez władze na szczeblu centralnym. W tym wariancie osoby powracające będą miały zagwarantowane miejsce w ośrodku pobytu przez pół roku oraz środki na utrzymanie i wynajem mieszkania przez następny rok. Ponadto przysługiwałaby im pomoc w formie zasiłków: transportowego, na zagospodarowanie, szkolnego oraz wspomnianego wyżej przeznaczonego na wynajem mieszkania.

Aktualnie obowiązujące przepisy wymagają modyfikacji, ponieważ ich skuteczność jest niska i powoduje powrót do ojczyzny pojedynczych osób. Projekt przewiduje również utworzenie Rady do spraw Repatriacji, która byłaby odpowiedzialna za kontrolę realizacji ustawy repatriacyjnej oraz współpracę w tym zakresie między instytucjami krajowymi i zagranicznymi. Sześciu członków Rady na pięcioletnią kadencję będzie powoływał premier.